Historia

Morąg założony został około 1280 roku w miejscu dawnej pruskiej osady, a prawa miejskie otrzymał w roku 1327. Tereny te należały do pruskiej krainy plemiennej Pogezania, którą w XIII stuleciu podbili Krzyżacy. Wznieśli tu początkowo drewnianą strażnicę, ok. 1370 roku zastąpiono ją budowlą murowaną, która stała się siedzibą wójtów krzyżackich. Osadę, która rozwinęła się przy zamku na przełomie XIII i XIV wieku otoczono murami, w których znajdowały się trzy bramy. W 1331 roku ukończono budowę kościoła, a w I połowie XV wieku wzniesiono ratusz.

Podczas wielkiej wojny polsko-krzyżackiej, w 1410 roku miasto zostało zajęte przez wojska króla Jagiełły, stanowiąc 1466 roku lenno Polski, od 1525 część Prus Książęcych podległych koronie polskiej. W tym samym roku Morąg stał się siedzibą starosty książęcego, który początkowo urzędował na zamku, później zaś w nowo wybudowanym pałacu szlacheckiego rodu Dohnów. W 1701 roku miasto weszło w skład Królestwa Pruskiego, a po rozbiorze Polski w 17772 roku, Prus Wschodnich, gdzie pozostawało do końca II wojny światowej.

W XVII, XVIII i XIX wieku Morąg ucierpiał na skutek przemarszów wojsk szwedzkich, okupacji rosyjskiej i francuskiej oraz towarzyszącym im pożarom, rabunkom i epidemiom. W 1945 roku został w znacznym stopniu zniszczony na skutek działań Armii Czerwonej. Po zakończeniu wojny znalazł się ponownie w granicach Polski.