Historia

Miejscowość Łukta założona została w 1340 roku, a jej zasadźcą był Prus o imieniu Jone. 12 lat później, w roku 1352 otrzymała ona przywilej lokacyjny. Wiadomo iż w 1414 roku wieś została zniszczona przez wojska polskie, w wyniku czego spłonęły 4 karczmy, młyn i kilkanaście gospodarstw. W połowie XV stulecia funkcjonował tu tartak, piekarnia i hodowla pszczół, sto lat później zaś istniał młyn, dwie karczmy, zakład kowalski i garncarski. Pod koniec XVI wieku pojawiła się szkoła i cegielnia. W XVII i XVIII wieku miejscowość nękana była pożarami, najazdami i epidemiami w wyniku czego mocno podupadła. W 1807 roku szczególnie ucierpiała z powodu kwaterunku wojsk napoleońskich. Już od XIV wieku istniał tu kościół. Pierwszy założyli Krzyżacy, w 1525 roku został przejęty przez ludność ewangelicką. Obecny kościół wzniesiono w latach 1878-79. Po 1945 roku Łukta znalazła się w granicach Polski.
Nazwa miejscowości wywodzi się od pruskiego słowa „lucte” co oznacza sitowie. Roślina ta od zawsze znajdowała się w herbie Łukty. Od 1939 roku przedstawia on pięć pałek tataraku, co symbolizować ma pięć dróg wiodących przez Łuktę – z Olsztyna, Ostródy, Olsztynka, Morąga i Dobrego Miasta.