Ślady osadnictwa na terenie Suchacza pochodzą wg badań archeologicznych już z przełomu IV i III tysiąclecia p.n.e. W okresie wczesnego średniowiecza znajdowała się tu gospoda i parę domów. Pamiętnym wydarzeniem była stoczona na wodach Zalewu, nieopodal Suchacza bitwa między flotą krzyżacką a zjednoczonymi siłami gdańsko-elbląskimi. Dla uczczenia polskiego zwycięstwa, we wsi postawiono kamienny obelisk. W XVI wieku osada stała się przedmiotem sporu między Tolkmickiem a Elblągiem. Tolkmiczanie dokonali zbrojnego napadu i wbrew woli mieszkańców zaanektowali wieś. Dopiero po interwencji króla polskiego wróciła pod administrację Elbląga. Kilka lat p tym wydarzeniu Suchacz padł łupem wycofujących się po nieudanej wyprawie na Elbląg Gdańszczan. Głównym zajęciem mieszkańców Suchacza było rybołówstwo i sadownictwo. W 1804 założono tu pierwszą szkołę, w 1874 roku wybudowano na jej potrzeby nowy budynek. Większy rozwój wsi nastąpił dopiero w połowie XIX, pod panowaniem pruskim. Wybudowano drugą gospodę, cegielnię. Zwrócono również większą uwagę na turystyczny potencjał osady położonej nad Zalewem Wiślanym. W 1899 roku otworzono linię kolejową z Elbląga do Braniewa, a w 1921 oddano do użytku szosę. Na początku XX wieku wybudowano piękny hotelu „Zameczek nad Zalewem” w obrębie którego znajdował się ogród i restauracja. Budynek ten zwieńczony został wieżą a w jego pobliżu ustawiono pamiątkowy obelisk ku czci fundatora hotelu – Carla Pudora.