Historia

Nazwa wsi – Lenzen wywodzi się prawdopodobnie od pruskiej krainy Lanzania lub określenia Lenz oznaczającego wiosnę lub święto wiosny. Przywilej lokacyjny na prawie chełmińskim wieś otrzymała w roku 1299 z rąk komtura elbląskiego Ludwika von Schippe. Jej pierwszymi właścicielami byli niejacy Albert i Reddemir. Mieszkańcy wsi od zawsze trudnili się przede wszystkim rolnictwem. W XIII wieku na zaproszenie Krzyżaków do Łęcza przybyli osadnicy z Holandii, Szwecji czy Niemiec. Ok. 1300 roku powstał w Łęczu kościół z pruskiego muru, który zburzono w 1746 roku i zastąpiono nowa budowlą w stylu barokowym. Na początku XIV założono tu gospodę, w XVII wieku powstała pierwsza szkoła, która od 1896 zyskała nowy budynek. Łęcze znalazło się na trasie wybudowanej w latach 1873-1876 drogi z Elbląga do Tolkmicka. Na początku XX wieku Łęcze znane było z sadów wiśniowych i morelowych, pod którymi rokrocznie odbywały się pikniki. Łęcze jest jedną z najstarszych wsi w Polsce, która od zawsze uważane była również za jedną z najładniejszych. Niezwykle charakterystyczna jest również łęczańska architektura podcieniowa. W latach 20-tych XX wieku stało tu 14 domów podcieniowych. Do dziś zachowało się ich jedynie kilka, lecz wciąż przydają one miejscowości oryginalnego charakteru.