Kościół pw. św. Jakuba Apostoła.

Wybudowany w drugiej połowie XIV wieku, w miejscu dawnego drewnianego kościoła. Wielokrotnie trawiony pożarem i odbudowywany. Posiada trójnawowy układ wnętrza. Transept i prezbiterium pochodzą z roku 1900. Ciekawymi elementami konstrukcji są: wieżyczki schodowe, arkady wieńczące nawę poprzeczna i gotycki portal. Na zewnątrz, pod fasadą wieży znajdują się dwie rzeźby z pierwszej połowy XVIII wieku – Madonna z roku 1736 roku i św. Jan Nepomucen z roku 1736.

Kościół pw. Matki Bożej Anielskiej.

Kościół polskokatolicki (od 1946 roku) założony w miejscu dawnego zboru ewangelickiego. Budynek wzniesiono w 1887 roku w stylu neogotyckim.

Kaplica cmentarna.

Wybudowana w połowie XVIII wieku kaplica barokowa, usytuowana na XIX-wiecznym cmentarzu. Budowla na planie prostokąta. Jej wschodnie i zachodnie fasady wieńczą barokowe szczyty. Od zachodniej strony mieści się półokrągła nisza, w której stała dawniej figura świętego.

Baszta gotycka i pozostałości fortyfikacji miejskich.

Po XIV-wiecznych fortyfikacjach miejskich, w postaci murów, baszt, 5 bram i 2 furt zachowała się czworoboczna, ceglana baszta gotycka. Pod względem konstrukcji jest to budowla na palnie prostokąta, dwukondygnacyjna, pokryta dachem namiotowym. Na przestrzeni wieków była wielokrotnie przebudowywana i remontowana.

Budynek dworca PKP z 1867 roku.

Architektura mieszkalna z XIX-XX wieku.

Kapliczki przydrożne.

Postawione pod koniec XVII wieku kapliczki, przy drodze wiodącej do Kadyn.

Grodzisko Wały Tolkmita.

Pozostałości grodziska staropruskiego, ok. 3 km od Tolkmicka w stronę Kadyn. W dolince rzeki Stradanki, pośród lasów leżą kontury obwałowań, fos i umocnień o wysokości do 7 m, długości 350 m i 150 m szerokości. Według podań ludowych grodzisko związane jest z założycielami Tolkmicka – pruskim rodzeństwem Tolko i Mitą. Badania archeologiczne dowodzą, że gród istniał ok. VII-V wieku p.n.e. Użytkowany był przez Słowian kultury łużyckiej i Prusów.

Święty Kamień.

Olbrzymi głaz narzutowy, o obwodzie 13,8 m, leżący w wodach Zalewu Wiślanego, 30 m od brzegu. Według jednej z hipotez służył plemionom pruskim jako ołtarz ofiarny. Składali oni na nim ofiary swemu bogu Churcho. Według innej legendy cisnął go do wody rozgniewany na brata Olbrzym zamieszkujący tolkmickie lasy.

Wzgórze Starościńskie.

Inaczej Wzgórze Zamkowe. Mieszczą się tu piwnice dawnego pałacu Działyńskich z początku XVIII wieku, wybudowanego z kolei w miejscu dawnego dworku i folwarku, a wcześniej zamku krzyżackiego (1454). Pałac rozebrano w latach 1803-1870.

Port i przystań jachtowa.

Największy port na Zalewie Wiślanym. Powstał już w latach 1862-1864. Co ciekawe, do XIX wieku wyrabiano tu kawior z jesiotra. W 2012 w zachodniej części portu powstała profesjonalna przystań jachtowa, na której dostępne są: wygodne pomosty, prąd, woda, toaleta, a w niedalekiej odległości stacja benzynowa. Port ma kształt kanału z falochronami, przechodzącego dalej w szerszy basen. Część nabrzeża zarezerwowana jest dla jednostek białej floty. W porcie mieści się budynek bosmanatu, bazy rybackiej i placówka SAR-u.