Gmina Reszel leży na terenie Pojezierza Mazurskiego, które dzięki nieprzeciętnym walorom przyrodniczym pretendowało do miana jednego z siedmiu cudów natury. Jego krajobraz został ukształtowany przez zlodowacenie bałtyckie. Posiada falistą i pagórkowatą rzeźbę terenu, poprzecinaną rynnami jezior polodowcowych. Na obraz krajobrazu okolic Reszla składają się wody powierzchniowe, lasy oraz tereny rolnicze. Głównymi rzekami są tu dopływy rzeki Guber – Sajna i Dajna, a także Kanał Reszelski. Do największych jezior natomiast zaliczyć można: Jezioro Dejnowa, Jezioro Legińskie i Jezioro Widryńskie. W gminie występuje jednak o wiele więcej mniejszych zbiorników wodnych: polodowcowych jeziorek i oczek wodnych.

Lasy zajmują ok. 14% powierzchni gminy, co czyni ją terenem o stosunkowo niewielkim zalesieniu. Występujące na wschodzie i południu lasy mieszane i iglaste, są skupiskiem gatunków takich jak: świerk, sosna, dąb, brzoza i olcha.

Na terenie gminy Reszel i w jej okolicach wyróżnić możemy m.in. parki, rezerwaty przyrody i obszary chronionego krajobrazu utworzone ze względu na cenne walory przyrodnicze, łączące piękno krajobrazu z bogactwem form fauny i flory.

• Park Miejski „Zielona Dolina”

  Park miejski w Reszlu to jeden z najbardziej urokliwych zakątków tego miasta. Powstał w XIX wieku, za czasów pruskich i panowania cesarza Wilhelma II. Ułożony został na terenie wąwozu polodowcowego. Od początku było to miejsce odpoczynku i rekreacji mieszkańców. Z dawnego parku zachował się amfiteatr i zwierzyniec. Na wilgotnych, podmokłych terenach parkowych występuje niezwykłe bogactwo gatunków flory. Na szatę roślinną parku, ukształtowaną ręką człowieka, składa się w przeważającej mierze tereny leśno-parkowe z młodym drzewostanem. Spotkamy tu graby, wiązy, z rzadka brzozy, kasztanowce, klony, lipy i drzewa iglaste. Nie brakuje tu również typowo parkowych wierzb „płaczących”, dębów i olsz. Spośród roślin bagienno-szuwarowych w parku dominują: manna mielec, trzcina pospolita czy pałka szerokolistna. Kolejną grupę stanowią rośliny ozdobne – głównie krzewy skupione wzdłuż tras spacerowych, wśród których wyróżnić można egzemplarze metasekwoi chińskiej, a także rośliny zielne jako relikt dawnych plantów kwiatowych. Na liście roślin występujących w „Zielonej Dolinie” znajduje się wiele gatunków objętych ochroną, m.in. śnieżyczka przebiśnieg, barwinek pospolity, bluszcz czy orlik pospolity.

  W 2005 roku w parku wytyczono Trasę Ekologiczno-Dydaktyczną, wzdłuż której postawiono 10 tablic informacyjnych z opisami flory, fauny i zabytków na terenie parku.

• Rezerwat przyrody Polder Sątopy-Samulewo.

Faunistyczny rezerwat przyrody o powierzchni 333,3 ha, z otuliną wielkości 793 ha, powołany w 2009 r. Leży na Nizinie Sępopolskiej, obejmując teren osuszonego w XIX wieku Jeziora Sajno. Utworzono go celem zachowania rozlewiska wideł rzek: Sajny i Ryn, którą stanowią lęgowisko wielu gatunków ptaków wodno-błotnych i miejsc odpoczynku ptaków migrujących wiosną i jesienią. Na obszarze tym zanotowano występowanie ponad 34 gatunków awifauny, w tym kormorany i czaple białe. Wcześniej miał on status użytku ekologicznego. Otoczony jest polami uprawnymi, a także pasami szuwaru trzcinowego i pałkowego.

• Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Rzeki Guber

  Obszar o powierzchni 14363,8 ha, położony na terenie powiatów: Bartoszyce, Kętrzyn, Giżycko i Olsztyn, w gminach: Sępopol, miasto Sępopol, Korsze, Barciany, Bisztynek, Kętrzyn, miasto Kętrzyn, Reszel, Ryn i Kolno.