Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej.

Jego powierzchnia wynosi ok. 14 ha, a powierzchnia jego otuliny to niecałe 23 ha. Leży w granicach gmin: Tolkmicko, Milejewo, Frombork i Elbląg. Połowę jego powierzchni pokrywają lasy, w otulinie zaś, na terenie której znajduje się wschodnia część Zalewu Wiślanego, dominują użytki rolne. Jednym z największych walorów parku jest urozmaicenie krajobrazu, charakterystyczne dla całej Wysoczyzny Elbląskiej. Obfitość form terenowych obejmuje liczne wąwozy, jary, malownicze strumienie, oczka wodne, mokradła, jeziora oraz urokliwe śródleśne jeziorka. Po północno – zachodniej stronie parku, od Elbląga do Fromborka, występują ponadto fragmenty wybrzeża klifowego, z licznymi głazami narzutowymi. Rejony te charakteryzują się najbardziej dynamiczną rzeźbą terenu. Do największych strumieni regionu należą Stradanka, Grabianka, Olszanka, Kamionka oraz Kumiela i jej odnoga Srebrny Potok.

Urozmaicona rzeźba terenu sprzyja różnorodności flory i fauny na obszarze Parku. Jego większą połowę zajmują lasy o drzewostanie bukowym, z domieszką dębu, klonu, jesionu, grabu, olszy i sosny. Spotkać tu można wiele gatunków flory chronionej, wśród której nie brak roślinności typu górskiego i podgórskiego. Na liście roślin znajdują się m.in.: wawrzynek wilczełyko, naparstnica zwyczajna, skrzyp olbrzymi, widłak goździsty, bagno zwyczajne, lilia złotogłów, kruszyna pospolita, pióropusznik strusi, storczyk plamisty, grzybienie białe, barwinek pospolity i bluszcz. Odrębną grupę stanowią porosty, których liczbę oszacowano na ok. 150 gatunków, a połowa z nich znajduje się na liście gatunków zagrożonych.

Równie bogata jest fauna Wysoczyzny Elbląskiej. Można tu spotkać ok. 190 gatunków ptaków w tym: myszołowa włochatego, bociana czarnego, bielika, zimorodka, pliszkę górską, a także wiele gatunków ssaków, takich jak np. jelenie, wydry, jenoty, popielice czy orzesznice. Ciekawostką jest to, iż na wolności występuje tu pochodzący z Japonii jeleń sika, sprowadzony na początku XX wieku jako dar dla cesarza niemieckiego Wilhelma II. Liczne przedstawicielstwo mają również gady i płazy, a do ich grona należą: żmija zygzakowata, padalec zwyczajny, żaba trawna i ropucha szara. Zbioru dopełnia ponad 100 gatunków owadów i fauna wodna.

Rezerwat przyrody „Zatoka Elbląska”.

Ornitologiczny rezerwat przyrody o powierzchni 723,5 ha, obejmujący teren Zatoki Elbląskiej i fragment Wyspy Nowakowskiej zwany Złotą Wyspą. Przedmiotem ochrony rezerwatu są ptaki wodno-błotne i ich miejsca lęgowe. W szacie roślinnej dominuje flora wodna, szuwarowa i łąkowo-pastwiskowa. Tutejsze szuwary i zarośla są atrakcyjnym miejscem schronienia dla wielu gatunków ptaków, również chronionych, wśród których znajdują się: orzeł przedni, brodziec leśny, tracz długodzioby, biegus zmienny oraz sokół wędrowny. Całkowita liczba spotykanych tu ptaków to ok. 200 gatunków, z czego 86 to ptaki gniazdujące. W wodach Zatoki występuje ponad 20 gatunków ryb, a na całym terenie rezerwatu wiele gatunków płazów i gadów. W otoczeniu rezerwatu można spotkać również liczne przedstawicielstwo ssaków, takich jak: dzik, sarna, wydra, norka amerykańska, jenot oraz wiele innych, których część objęta jest ochroną.