Przyroda Kadyn i ich okolic ponad wszelką wątpliwość należy do najbardziej wyjątkowych i godnych uwagi w środkowo-północnym pasie Polski. Położona na terenie barwnej Wysoczyzny Elbląskiej miejscowość, odznacza się niezwykłą różnorodnością krajobrazu i bogactwem środowiska roślinnego i zwierzęcego. Na szatę roślinną składa się tu przede wszystkim bujny drzewostan, z uwzględnieniem szczególnie cennych, wiekowych dębów. Jeden z nich, nazwany imieniem Jana Bażyńskiego liczy sobie ponad 700 lat i jest jednym z najstarszych drzew w Polsce. Krajobrazu Kadyn kształtuje ponadto bezpośrednie sąsiedztwo z Zalewem Wiślanym. Pas brzegowy prezentuje charakterystyczną dla terenów nadzalewowych roślinność szuwarową, kontrastującą z górzysto-leśnym obliczem Wysoczyzny, dzięki czemu okolicę tę nie można uważać za nudną. Przyroda Kadyn i ich otoczenia objęta jest ochroną prawną w ramach Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej i podległych mu mniejszych rezerwatów „Kadyński Las” i „Buki Wysoczyzny Elbląskiej”.

• Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej.

  Jego powierzchnia wynosi ok. 14 ha, a powierzchnia jego otuliny to niecałe 23 ha. Leży w granicach gmin: Tolkmicko, Milejewo, Frombork i Elbląg. Połowę jego powierzchni pokrywają lasy, w otulinie zaś, na terenie której znajduje się wschodnia część Zalewu Wiślanego, dominują użytki rolne. Jednym z największych walorów parku jest urozmaicenie krajobrazu, charakterystyczne dla całej Wysoczyzny Elbląskiej. Obfitość form terenowych obejmuje liczne wąwozy, jary, malownicze strumienie, oczka wodne, mokradła, jeziora oraz urokliwe śródleśne jeziorka. Po północno – zachodniej stronie parku, od Elbląga do Fromborka, występują ponadto fragmenty wybrzeża klifowego, z licznymi głazami narzutowymi. Rejony te charakteryzują się najbardziej dynamiczną rzeźbą terenu. Do największych strumieni regionu należą Stradanka, Grabianka, Olszanka, Kamionka oraz Kumiela i jej odnoga Srebrny Potok.

  Urozmaicona rzeźba terenu sprzyja różnorodności flory i fauny na obszarze Parku. Jego większą połowę zajmują lasy o drzewostanie bukowym, z domieszką dębu, klonu, jesionu, grabu, olszy i sosny. Spotkać tu można wiele gatunków flory chronionej, wśród której nie brak roślinności typu górskiego i podgórskiego. Na liście roślin znajdują się m.in.: wawrzynek wilczełyko, naparstnica zwyczajna, skrzyp olbrzymi, widłak goździsty, bagno zwyczajne, lilia złotogłów, kruszyna pospolita, pióropusznik strusi, storczyk plamisty, grzybienie białe, barwinek pospolity i bluszcz. Odrębną grupę stanowią porosty, których liczbę oszacowano na ok. 150 gatunków, a połowa z nich znajduje się na liście gatunków zagrożonych.

  Równie bogata jest fauna Wysoczyzny Elbląskiej. Można tu spotkać ok. 190 gatunków ptaków w tym: myszołowa włochatego, bociana czarnego, bielika, zimorodka, pliszkę górską, a także wiele gatunków ssaków, takich jak np. jelenie, wydry, jenoty, popielice czy orzesznice. Ciekawostką jest to, iż na wolności występuje tu pochodzący z Japonii jeleń sika, sprowadzony na początku XX wieku jako dar dla cesarza niemieckiego Wilhelma II. Liczne przedstawicielstwo mają również gady i płazy, a do ich grona należą: żmija zygzakowata, padalec zwyczajny, żaba trawna i ropucha szara. Zbioru dopełnia ponad 100 gatunków owadów i fauna wodna.

• Rezerwat Przyrody „Buki Wysoczyzny Elbląskiej”.

  Położony w centralnej części Parku, niedaleko Łęcza, obszar ochrony pasa buczyny niżowej i grądu gwiazdnicowego wraz z ich runem. Obszar bardzo malowniczy, z zachowaniem typowej, zróżnicowanej rzeźby terenu Wysoczyzny. Występuje tu flora typu górskiego, w tym np.: manna gajowa, przetacznik górski, tojad dzióbaty, żebrowiec górski, a także inne gatunki chronione, m.in.: konwalia majowa, marzanka wonna, paprotka zwyczajna, bluszcz pospolity, czosnek niedźwiedzi, lepiężnik biały, przetacznik górski, skrzyp olbrzymi i żebrowiec górski.

• Rezerwat przyrody „Kadyński Las”.

  Położony w pobliżu zachodniej krawędzi Wysoczyzny Elbląskiej. Zabezpieczono tu fragment starego lasu bukowego z pojedynczymi, starymi dębami. Rzeźba terenu ma tu charakter klifu abrazyjnego, przekształconego w wyniku procesów erozyjnych. Przerzedzone obrzeża rezerwatu stanowią naturalny punkt widokowy na panoramę Zalewu Wiślanego i Mierzei. W pobliżu rezerwatu leży ponadto zabytkowy kompleks pałacowy i klasztorny w Kadynach, co stanowi dodatkową atrakcję dla zwiedzających. Poza granicami rezerwatu znajduje się z kolei jeden z ważniejszych pomników przyrody regionu – ok. siedemsetletni dąb im. Jana Bażyńskiego.