Kościół katedralny św. Mikołaja.

Katedra pw. św. Mikołaja to jeden z najstarszych zabytków Elbląga. Trzynawowa, halowa konstrukcja gotyckiej budowli tchnie godnością i majestatem. Jej początki sięgają XIII wieku, przez kolejne dwa wieki kościół był systematycznie rozbudowany, w 1777 zaś na skutek wyładowania atmosferycznego spłonęła jego wieża i dach, a także zniszczony został ołtarz główny. Po odbudowie budynek stracił nieco z pierwotnego wyglądu – był o 6,5 metra niższy, zwieńczono go barkowym sklepieniem żaglastym, przykryto dwuspadowym dachem, otynkowano ściany i filary oraz zrekonstruowano ołtarz główny. W 1850 roku położono we wnętrzu nową, marmurową posadzkę, a na początku XX wieku dobudowano nową wieżę, która dzięki 95 metrom swej wysokości dołączyła do najwyższych budowli wschodnich Niemiec. Obecnie jest najwyższą wieżą kościelną po wschodniej stronie Wisły. Na pierwszej kondygnacji wieży utworzono bibliotekę, wyżej zaś zamontowano mechanizm zegara i sześć dzwonów odlanych z brązu. Dzwony te w czasie I wojny światowej przetopione zostały na potrzeby wojskowe, w 1928 roku zastąpione nowymi. Katedra, jak i całe miasto nie ucierpiały wiele w toku II wojny światowej. Dopiero po wkroczeniu Armii Czerwonej w 1945 kościół został zniszczony. Jego odbudowa trwała od 1947, z przerwami do 1965 roku. Najcenniejszymi zabytkami wnętrza katedry są: gotycka chrzcielnica z 1387 roku, drewniane figury apostołów, gotycka rzeźba patrona i późnogotyckie ołtarze pochodzące z innych kościołów elbląskich. W wyposażeniu katedry znajdują się również organy. Pierwsze, z końca XIV wieku spłonęły w roku 1777. Nowe postawiono w 1821, a następnie w 1926 roku i 1955 roku

Brama targowa.

Budowla z XIV wieku, stanowiąca pozostałość po nieistniejących murach obronnych. Jej dolna część pochodzi z 1319 roku, nadbudówka zaś powstała stulecie później. W 1775 roku jej dach zwieńczono hełmem, wybudowano tras widokowy i zamontowano zegar. Po zniszczeniu w I wojnie światowej odbudowano ją w latach 40-tych, w kształcie pierwotnym, z dawną formą dachu. W 2006 roku wnętrze bramy zagospodarowano i udostępniono zwiedzającym. Mieści się w niej ekspozycja Muzeum Elbląskiego, sklep z pamiątkami, salę rycerską i taras widokowy na ostatniej kondygnacji.

Kanał Elbląski.

Najdłuższy polski kanał żeglowny o długości 84,2 km (długość głównego kanału). Został uznany za zabytek sztuki hydrotechnicznej i pomnik historii. Łączy jezioro Druzno z Drwęcą, a dalej z Jeziorakiem. W druga stronę przez jezioro Druzno i rzekę Elbląg łączy się z Zalewem Wiślanym, a przez Kanał Jagielloński z Nogatem. Odcinek z Miłomłyna do jeziora Jeziorak nazywany jest Kanałem Iławskim. Oryginalność konstrukcji Kanału Elbląskiego polega na zniwelowaniu ponad 100-metrowej różnicy poziomów wody za pomocą systemu śluz i pochylni, czyli szynowych urządzeń wyciągowych napędzanych mechanicznie siła przepływu wody. Zaprojektowany został przez holenderskiego inżyniera Georga Jacoba Steenke na początku XIX wieku, a prace budowlane trwały na przestrzeni lat 1844 – 1876. W dziewiętnastym stuleciu kanał pełnił funkcję gospodarczą, służąc jako środek transportu zboża i drewna z Pojezierza Iławskiego do Elbląga. Dziś jego największym atutem są walory turystyczne.

Całkowita długość systemu wodnego kanału wynosi 151,7 km. Można w nim wyróżnić trzy szlaki główne:

• Miłomłyn – Jezioro Druzno (52 km). Na odcinku tym znajdują się największe atrakcje kanału czyli pochylnie. Jest ich 5: Buczyniec, Kąty, Oleśnica, Jelenie i Całuny Nowe. Z jeziora Druzno żegluga wiedzie przez rzekę Elbląg do Zalewu Wiślanego. Trasa szlaku obejmuje również 5 jezior – Ilińsk, Ruda Woda, Piniewo, Sambród i Druzno). Z jeziora Ruda Woda odchodzi Kanał Bartnicki, czyli szlak do jeziora Bartążek oraz szlak do miejscowości Zatoka przez jezioro Ilińsk.

• Miłomłyn – Jezioro Szeląg (31,3 km). Szlak biegnie przez 4 jeziora – Drwęckie, Pauzeńskie, Szeląg Wielki i Mały oraz 4 śluzy komorowe – Miłomłyn, Zielona, Ostróda i Mała Ruś. Pomiędzy śluzami Zielona i Ostróda znajduje się najniższy punkt Kanału Elbląskiego. Z Jeziora Drwęckiego odchodzą dwie odnogi szlaku, do Piławek i ujścia rzeki Drwęcy.

• Miłomłyn – Iława/Zalewo (32,3 km). Szlak prowadzi przez jeziora: Karnickie, Dobskie i Jeziorak. Krótki odcinek szlaku wiedzie przez nasyp biegnący przez Jezioro Karnickie. Z jeziora Jeziorak biegną szlaki do Jerzwałdu przez Jezioro Płaskie oraz do Zalewa przez Kanał Dobrzycki i jezioro Ewingi.

Ścieżka kościelna.

Unikatowa ścieżka między kamienicami, łącząca niegdyś trzy kościoły Starego Miasta: kościół św. Ducha (Biblioteka Elbląska), kościół św. Mikołaja i kościół podominikański NMP (Galeria EL). Ocalały odcinek od ul. Św. Ducha do Mostowej jest jednym z niewielu średniowiecznych zabytków Elbląga. W przejściu zachowało się 10 gotyckich łęków.

Galeria EL – dawny kościół pw. NMP.

Centrum Sztuki Galeria EL mieści się w budynku dawnego kościoła Najświętszej Marii Panny. Kościół należał do klasztoru dominikanów, przybyłych do Elbląga w 1238 roku na zaproszenie Mistrza Krajowego Zakonu Krzyżackiego Hermana Balka. Budowla wzniesiona została stopniowo od 1246 roku d połowy XIV wieku. Obecny kształt uzyskała w XVI wieku, na skutek odbudowy po pożarze z 1504 roku. W 1542 kościół przeszedł w ręce ewangelików i pozostawał protestancką świątynią aż do końca II wojny światowej. W czasie wojny uległ poważnym uszkodzeniom. W gruzach legły również przyległe budynki starego klasztoru. Z dawnego, bogatego wyposażenia zachowało kilka epitafiów i płyt nagrobnych. Na przełomie 1961/1962 roku w zachowanej części kościoła utworzono galerię sztuki współczesnej z inicjatywy plastyka Gerarda Kwiatkowskiego. W 1965 zorganizowano tu Biennale Form Przestrzennych, nad którym mecenat objął elbląski „Zamech”. Pamiątką po tym wydarzeniu jest kilkadziesiąt rzeźb ulokowanych w różnych częściach miasta. Galeria zajmuje się promocją sztuki współczesnej, a także organizuje koncerty i warsztaty artystyczne.

Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu.

Elbląskie muzeum, założone w 1954 roku, mieści się na terenie Podzamcza dawnego zamku krzyżackiego. Sam zamek został zburzony przez mieszczan w 1454 roku, do dziś zachowały się jedynie fragmenty murów obronnych. Muzeum zajmuje obecnie dwa budynki: dawną Słodownię zwaną Podzamczem oraz Gimnazjum Miejskie. Budynek niegdysiejszego Gimnazjum pochodzi z XVI wieku. Szkoła ta była pierwszym polskim gimnazjum humanistycznym.

W swoich zbiorach Muzeum Archeologiczno-Historyczne zgromadziło zbiory z dwóch stanowisk archeologicznych: elbląskiej starówki i wczesnośredniowiecznej osady handlowej Truso. W ekspozycjach muzealnych zaprezentowanych jest wiele cennych znalezisk w postaci przedmiotów z ceramiki, metalu, drewna, skóry, bursztynu, szkła i in. Wśród nich wyróżnia się kolekcja średniowiecznych instrumentów muzycznych, znaków pielgrzymich i tablic woskowych. Znajdziemy tu również bogate zbiory wyrobów elbląskiego rzemiosła. Na dziedzińcu muzeum znajduje się jedna z nielicznych pamiątek po budowli zamku krzyżackiego w postaci granitowej kolumny. Umieszczono tu również zrekonstruowany na podstawie badań archeologicznych dom wikingów z Truso. Na zwiedzających czekają obecnie wystawy tematyczne, takie jak: Elbląg- odzyskane świadectwo przeszłości, Historia Gocka, W żuławskim domu, Truso – nadmorskie emporium, Elbląskie rzemiosło czy Ceramika Kadyńska.

Kościół Świętego Ducha – Biblioteka Elbląska.

Kościół pw. Świętego Ducha, stanowiący część zespołu szpitalnego, założony został w 1242 roku na mocy przywileju lokacyjnego nadanego przez legata papieskiego Wilhelma z Modeny. Na początku służył jako przytułek dla chorych i bezdomnych, następnie stał się naczelnym szpitalem zakonu krzyżackiego. Obecnie w kompleksie tym znajduje się Biblioteka Elbląska. Kościół pierwotnie miał konstrukcję drewnianą, po pożarze odbudowano go z cegieł. Była to budowla salowa, podpiwniczona, z krzyżowymi sklepieniami w piwnicach. W XVI wieku został przejęty przez ewangelików. Następne stulecie przyniosło rozbudowę o niezachowane szachulcowe budynki mieszkalne, dom szafarza, dzwonnicę i remizę strażacką. W XVIII wieku pokrzyżacki szpital stał się kościołem garnizonowym wojsk polskich, na przełomie XVIII i XIX wieku służył pruskiemu batalionowi piechoty. W czasie wojny francusko-pruskiej, stacjonujący w Elblągu Francuzi utworzyli tu piekarnię i magazyn mąki. W 1856 roku zaś kościół włączono do ewangelickiej parafii NMP. Podczas walk o Elbląg w 1945 roku, zabudowania kompleksu uległy doszczętnemu zniszczeniu. W odbudowanym budynku, w 1979 roku otwarto bibliotekę. Zabytkowy kościół św. Ducha jest obecnie siedzibą główna Biblioteki Elbląskiej, w zbiorach której na szczególną uwagę zasługują cenne starodruki zgromadzone w Pracowni Regionalnej.

Ratusz Staromiejski

Ratusz Staromiejski powstał w 2011 roku, w ramach rewitalizacji Starego Miasta. Obiekt został odbudowany według jego historycznego układu. Okazały budynek powstał w obrębie średniowiecznych ścian fundamentowych dawnego domu wójta i starych sukiennic. Posiada zróżnicowaną wysokość – od 3 do 5 kondygnacji nadziemnych oraz podpiwniczenie.

W budynku mieszczą się: wielofunkcyjna sala konferencyjna, przestrzeń wystawowa, informacja turystyczna i biznesowa, pomieszczenia biurowe, restauracja z zapleczem w piwnicy, pokoje gościnne. Ratusz jest m.in. siedzibą Elbląskiej Orkiestry Kameralnej, Pracowni Miejskiego Konserwatora Zabytków i biura Euroregionu Bałtyk. Przestrzeń wystawowa wykorzystywana jest przez Muzeum Archeologiczno-Historyczne.

Kościół pw. św. Wojciecha.

Pierwszy katolicki kościół w dzielnicy Pangritz Kolonie (Zawada), wybudowany w latach 1901-1902 w stylu neogotyckim.

Kościół Bożego Ciała.

Kościół wybudowany w XV wieku w miejscu drewnianej kaplicy św. Jerzego. W roku 1643 ufundowane zostało barokowe zwieńczenie wieży kościelnej, w 1896 budynek powiększono o transept i prezbiterium. Unikatowym elementem wnętrza kościoła było drewniane sklepienie wiszące, opuszczające się do dołu. Kościół posiadał również organy ufundowane na początku XVIII wieku i rozbudowane pod koniec XIX. W czasie walk 1945 roku budowla została wypalona. Odbudowano ją w mniejszych rozmiarach w latach 70-tych. Uczyniono z niej wówczas siedzibę Spółdzielczego Domu Kultury "Pegaz". W roku 1981 obiekt wrócił pod zwierzchność kościoła, dziś mieści się w nim Diecezjalny Ośrodek Duszpasterstwa oraz Centrum Kultury Chrześcijańskiej.

Kościół pw. bł. Doroty.

Barokowy kościół o konstrukcji szachulcowej, wybudowany w latach 1705 – 1759, przeniesiony do Elbląga z Kaczynosu w latach 1981 - 1986. Uważany jest za jeden z najcenniejszych zabytków architektury żuławskiej. Obok kościoła zrekonstruowano ponadto dwór z XVIII wieku w formie pałacowej.

Pałac Augusta Abbega – Nadleśnictwo Elbląg.

Neogotycki pałac wybudowany w latach 1810 – 1811 pełnił pierwotnie funkcję ekskluzywnego zajazdu na obrzeżach parku leśnego Vogelsang (obecnie Bażantarnia). Po II wojnie światowej budynek stał się siedzibą Nadleśnictwa Elbląg i pełni tę funkcję do dziś.

Plac Słowiański.

Plac Fryderyka Wilhelma, jak w latach przedwojennych nazywano Plac Słowiański stanowił centralny punkt miasta. Od końca XIX wieku jeżdżą tędy tramwaje. Pośrodku placu stoi ponad stuletnia fontanna, na szczycie której stał dawniej posąg Hermanna Balka – założyciela Elbląga. W jej sąsiedztwie leży dziś hotel, w którym niegdyś mieściło się prezydium policji przylegające do zniszczonego w 1945 roku ratusza nowomiejskiego.

Park leśny Bażantarnia.

Kompleks ten leży w obrębie Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej. Odznacza się typowe dla tego regionu urozmaicenie krajobrazu. Rzeźba terenu obfituje tu w liczne wzniesienia, strumienie, jary i wąwozy, a w szacie roślinnej dominuje las bukowy oraz wiele gatunków flory chronionej. Świat zwierzęcy najliczniej reprezentują ptaki, a od ich treli wywodzi się dawna nazwa obiektu - „Vogelsang” (Ptasi śpiew). Las już od XVIII wieku był miejscem rekreacji Elblążan, do dziś korzystających z dobrodziejstw jego malowniczego położenia. W Bażantarni wytyczono kilka szlaków pieszych i rowerowych, na trasie których postawiono wiaty i tablice informacyjne. Na obrzeżach parku znajdziemy też zabytki architektury, takie jak: neogotycki pałac Augusta Abbega, stanowiący siedzibę Nadleśnictwa Elbląg, muszla koncertowa i Restauracja Myśliwska. Na pobliskiej Górze Chrobrego funkcjonuje wyciąg narciarski, a w jej pobliżu utworzono park linowy.

Góra Chrobrego.

U wlotu do Bażantarni, na wzgórzu zwanym Górą Chrobrego od lat funkcjonował wyciąg narciarski. Niedawno przeszedł on gruntowny remont. Utworzono tu stację narciarską, złożoną z 4 wyciągów orczykowych, bezpiecznych tras narciarskich, tras narciarstwa biegowego, snowparku, szkółki narciarstwa i snowboardu, trasy snowtubingu, pomieszczeń gospodarczych: kasa, wypożyczalnia sprzętu oraz baru. W 2012 roku uruchomiono w sąsiedztwie wzgórza pierwszy elbląski park linowy.

Przystanie żeglarskie.

• Przystań MOSiR – przystań kajakowa położona na lewym brzegu rzeki Elbląg, w skład której wchodzą: nabrzeże z pomostami, budynek socjalny (sala do tenisa stołowego, szatnia, siłownia) i hangary do przechowywania kajaków i małych łodzi. Przystań mieści się przy ulicy Radomskiej 5.

• Jacht Klub Elbląg – ul. Radomska 29.

• Harcerski Ośrodek Wodny „Bryza” - ul. Portowa 2.
  
  

Jelenia Dolina.

Zakątek nad Jeziorem Martwym pośród lasów Wysoczyzny Elbląskiej. Nad jeziorem postawiona jest wiata, obok znajduje się miejsce na ognisko.

Kina i teatry:

• Multikino

• Kino Światowid

• Teatr im. Aleksandra Sewruka
  
  

Galerie:

• Galeria Zum

• Galeria Pro Arte Pax

• Galeria Nobilis

• Galeria „Na Wyspie”
  
  

Basen kryty

Lodowisko

Paintball

Centra zabaw